DE MOSSELMAN EN EEN NATIONAAL MONUMENT (Union Saint-Gilloise - White Star Bruxelles)
CECI N'EST PAS NOTRE DERBY: ROYAL UNION SAINT-GILLOISE - WHITE STAR BRUXELLES 1 - 0
De keuze vandaag was moeilijk. In Nederland stond de topper tussen PSV en Ajax op het programma en ook de finale van de beker van België werd gespeeld. We kiezen ervoor om naar de Brussel te rijden, maar verassend genoeg niet voor de finale. Als voetbalromanticus heeft een wedstrijd in het Stade Joseph Marien vandaag echt mijn voorkeur. Architect Albert Callewaert ontwierp in het begin van de twintigste eeuw de eretribune voor het stadion van Union Saint-Gilloise. In 1926 werd de tribune in gebruik genomen en deze staat tot op de dag van vandaag nog steeds fier overeind in Brussel. Glas in lood ramen met prachtige afbeeldingen versieren het gebouw en het is een waar pareltje voor de voetbalromanticus. De voorgevel alleen al is de moeite waard om eens rustig op je in te laten werken. Het stadion moest dus zeker een keer worden bezocht door De Publiekswissel. De vriendschappelijke derby in een uitverkocht Stade Joseph Marien tussen Union Saint-Gilloise en RWD Molenbeek in januari begin dit jaar kon helaas niet worden bezocht wegens andere verplichtingen. Dat affiche sprak mij namelijk wel aan. Toch moest ik mijn bezoek niet te lang uitstellen, want de voetbalbond in België komt vanaf de zomer met verschillende nieuwe eisen waardoor het de vraag is of Union Saint-Gilloise haar wedstrijden volgend seizoen ook nog in het Stade Joseph Marien mag spelen. De bedoeling is dat het stadion in ieder geval ook op korte termijn moet worden verbouwd. Gelukkig staat de stadsderby tegen White Star Bruxelles nog op het programma. Beladen is het duel niet, daarvoor heeft White Star een veel te kleine aanhang of beter gezegd: helemaal geen aanhang. De media noemen de wedstrijd wel een stadsderby terwijl de fans van Union daar duidelijker in zijn. Tijdens de wedstrijd houden de fans een spandoek omhoog met de tekst: ‘Ceci n’est pas notre derby’. Voor ons is dit geen derby! In het uitvak zitten ook maar een tiental fans. Een voordeel is dat we ons voor deze ‘derby’ niet druk hoeven te maken over de kaartjes, die kopen we gewoon aan het loket.
Stade des Trois Tilleuls
Onze eerste stop is bij het Stade des Trois Tilleuls, het stadion van de drie Linden. Met een capaciteit van rond de 50.000 plaatsen nog steeds het één na grootste stadion van België. Voetbal- en atletiekclub Racing Club de Bruxelles speelde na de oorlog zijn wedstrijden in het stadion. Al snel gleed de voetbalclub naar de krochten van het Belgische voetbal en het stadion heeft verder weinig glorie gekend. Sterker nog, het stadion is nooit helemaal afgebouwd volgens de oorspronkelijk bouwplannen. Toch is het stadion uitgeroepen tot een monument. De eerste wedstrijd in het stadion was een vriendschappelijke wedstrijd tussen Brusselse Verstandhouding, een Brusselse selectie, en toenmalige grootmacht Torino uit Italië. Torino won in een vol stadion met 0-3. We maken een paar kiekjes, zien wat stevige rugbydames warmlopen voor een interland en besluiten toch om onze weg door het drukke Brussel naar het Dudenpark te vervolgen. Een rugbyinterland tussen de vrouwen van België en Schotland wekte bij ons niet echt de interesse om te blijven.
Vroeger was het Dudenpark onderdeel van een groter bos. Nu Brussel zo is volgebouwd, is dit niet meer voor te stellen. Tijdens de middeleeuwen maakte dit bos deel uit van een Benedictijnenabdij dat onder bescherming stond van de abdij van Affligem. De link met een speciaal biertje is weer gemaakt. In België is het niet moeilijk om een snelle link met speciaal bier te vinden. Halverwege de 19e eeuw kocht een Mosselman, waarschijnlijk die uit Scheveningen, het park en veranderde de naam naar ‘Mosselmanbos’. De Mosselman bouwde zijn landhuis in het park en kwam er waarschijnlijk achter dat hier weinig mosselen te vinden waren, want in 1869 werd Guillaume Duden, een Duitser die handelde in kant, de nieuwe eigenaar van het park. Vandaar dat het park, na de dood van het echtpaar Duden, voor de laatste keer een andere naam kreeg. Vanaf het hoogste punt in het park heb je een aardig uitzicht over de stad Brussel. Na een wandeling door het kleine park worden de contouren van het stadion van Union Saint-Gilloise zichtbaar tussen de bomen. Het stadion ligt namelijk letterlijk in het Dudenpark.
Tegenstander White Star Bruxelles staat tweede in de Proximus League, het tweede niveau van België, met een achterstand van zes punten op koploper Antwerp FC. Hiermee is White Star nog volop in de race voor het kampioenschap. Kampioenschappen hebben ze bij Saint-Gilloise al veelvoudig meegemaakt. Al moeten we dan echt terug naar het stenentijdperk. De gloriedagen van Union liggen tussen 1904 en 1935. In totaal wordt Union elf keer kampioen van België. Hiermee is Union, op basis van het aantal landstitels, nog steeds de derde club van België. De Derde Klasse, met af en toe een uitschieter naar de Tweede Klasse, is over het algemeen het niveau wat gespeeld wordt in het Stade Joseph Marien, het tweede monument wat we bezoeken vandaag. Ook de hoofdtribune van Union staat namelijk op de monumentenlijst van Brussel.
We nemen plaats op de onoverdekte staantribune en hopen dat het vanmiddag droog blijft. Achter de doelen is een stukje historie zichtbaar van de oude staantribunes. Waar tijdens de gloriejaren duizenden mensen stonden groeien nu vooral veel bomen of gras en mos. Ooit kon het Stade Joseph Marien ongeveer 44.000 man bergen. Bijna net zoveel als het Stade des Trois Tilleuls. Nu zijn alleen de tribunes aan de lange zijde in gebruik. De wedstrijd is er één met meer rode kaarten dan doelpunten. Beide teams eindigen met een man minder. Grégoire Neels, de verdediger van Union Saint-Gilloise, is de eerste speler die het veld verlaat na het zien van twee gele kaarten. Noël Soumah ontvangt in de voorlaatste minuut een directe rode kaart van scheidsrechter Christof Virant. Verder ploegen en ploeteren de twee clubs uit Brussel op het gras van het Dudenpark op zoek naar enige voldoening. We zien weinig kansen en vooral de keeper van White Star kan zijn shirt zonder te wassen en opgevouwen weer in de kast stoppen. De enige bal die in de buurt komt is raak. Een kopbal van Fazli Kocabas, een verdediger notabene, is voldoende voor de drie punten voor Saint Gilloise. Aan het eind van de wedstrijd dringt White star iets aan, maar echt gevaarlijk worden de oranjehemden niet. De vuisten gaan in de lucht bij de aanhang van Saint-Gilloise, rookpotten in gele en blauwe kleuren worden ontstoken en het is genieten op de staantribune. Op de weg terug zien we vanaf de snelweg de lampen van het Koning Bouwewijn Stadion. De strijd om de beker tussen Standard Luik en Club Brugge is een prachtig affiche, maar spijt van de keuze van vandaag heb ik absoluut niet.
______________________________________________________________________________
20-03-2016
Stadion: Stade Joseph Marien
Toeschouwers: +/- 5000
'16 1 - 0 Fazli Kocabas
