TOEREN NAAR DE BLOEDKUUL (N.E.C. - Vitesse)
DE GELDERSE DERBY N.E.C. - VITESSE 1 - 1 Mijn eerste bezoek aan het Stadion de Goffert wilde ik graag bewaren voor de Gelderse derby. Het is de wedstrijd van het jaar voor N.E.C. Mijn Gelderse derby avontuur begon een dag voor de wedstrijd en duurde, helaas niet helemaal zoals gedacht, iets langer. Naast het bezoeken van voetbalwedstrijden en het spelen ervan ben ik ook een fietsliefhebber. Zelf heb ik geen racefiets, maar geniet ik er gewoon van om te lekker te toeren. Een dag voor de wedstrijd stap ik op de fiets naar mijn logeeradres in Veenendaal om de dag erna met Mark met de auto naar Nijmegen te gaan. Een kaartje bemachtigen voor deze derby was voor mij geen probleem. Mijn zusje is woonachtig in het mooie Nijmegen en heeft mij kunnen helpen. Waarvoor uiteraard dank!
De wind waait in mijn gezicht. Vanaf het allereerste moment dat ik op de fiets zit heb ik de wind tegen. Een voordeel is wel dat als ik pal tegen de wind in fiets, ik weet dat ik de juiste richting op ga. De tocht gaat door de Alblasserwaard langs de Graafstroom waar welvarende Nederlanders een prachtig optrekje hebben. Vroeg in de middag doorkruis ik de Betuwe om in Wijk bij Duurstede mijn eerste lange rustpauze te nemen. De benen hebben rust nodig en de inwendige mens lust wel een biertje. Tijdens de Romeinse tijd stond hier de nederzetting Levefanum. Het is goed mogelijk dat de Romeinen van hier, in die tijd allemaal te voet, naar Ulpia Noviomagus Batavorum, de laat Romeinse naam voor het huidige Nijmegen, liepen. Het feit dat Romeinen al door deze streken liepen toont aan dat we het hebben over een gebied waar al lange tijd menselijke beschaving is. Nijmegen benoemt zichzelf dan ook tot de oudste stad van Nederland. Het eerste de best café dat ik tegenkom in het centrum van Wijk bij Duurstede, daar stap ik naar binnen. Aan de toog zitten veel vaste kroeggasten die allemaal verbaal lekker op dreef zijn, op tv begint net de wedstrijd van Barcelona en de barman brengt me een bockbier van de brouwerij van Maallust. Wat kan het leven toch mooi zijn! Met een half oor luister ik naar de mooie verhalen van de mannen achter me en zie ik met Suarez, Neymar en Messi het beste voetbaltrio ter wereld in actie. Daar geniet ik nog maar even van, want morgen moet ik het doen met Mahi en Van Wolfswinkel.
Met 85 kilometer in de benen slaap ik die avond als een roos. Dat kan Eloy Room niet zeggen. De keeper van Vitesse, woonachtig in Nijmegen, had in een interview aangegeven dat de fans N.E.C. hem altijd met rust lieten. Dat lieten de fans zich maar één keer aanhoren en in de nacht voor de derby schrok de doelman wakker van meerdere duizendklappers.
Samen met Mark loop ik, uitgerust en wel, door het park richting het stadion. Het stadion heeft een mooie ligging zo tussen de bomen. In de volksmond kreeg het stadion al heel snel de naam De Bloedkuul. Die bijnaam kreeg het omdat de kuil waar het stadion in werd gebouwd, bijna helemaal met de hand is uitgegraven. Vanwege de crisis en de werkloosheid in de jaren 30 kregen veel Nijmegenaren, onder het mom van werkverschaffing, de opdracht om het stadion te bouwen. Het is wel apart om een ‘Olympisch stadion’ te bouwen in een stad waar helemaal geen spelen worden gehouden. Boven één van de oude ingangen zijn nu nog steeds de Olympische ringen zichtbaar. Na de opening in 1939 was het Goffertstadion, na het Olympisch Stadion in Amsterdam en het Feijenoord Stadion in Rotterdam, het derde stadion van Nederland. In 1942 speelden N.E.C. en Quick 88 de eerste officiële voetbalwedstrijd in het stadion. De stadsderby werd bezocht door 15.000 man. Toch wilden zowel Quick 88 als N.E.C. niet in het stadion spelen omdat de huur veel te hoog was en verhuizing niet noodzakelijk. Na de oorlog was de verhuizing naar het Goffertstadion dan toch een feit voor N.E.C. De geallieerden hadden het oude sportcomplex gebruikt en hierdoor was het complex flink beschadigd.
De kaartjes die ik gekocht heb zijn voor de korte zijde achter het doel en naast het uitvak. Een heerlijke plek, want de gehele wedstrijd zitten we in de zon. Voor het halen van een biertje moeten we eerst op zoek naar een betaalkaart om geld op te zetten. De kosten voor de kaart bedragen 2 euro en voor een biertje moet ik zelfs 4 euro neerleggen. Het mag wat kosten vandaag. Op onze stoelen liggen vlaggen klaar en achter ons staan een aantal mensen klaar met kanonnen om slierten mee af te schieten. Wat de kleuren van de vlaggen zijn, dat is niet moeilijk te raden. N.E.C. uit Nijmegen speelt in de bekende rood, groen en zwarte kleuren. Een opmerkelijk detail is dat N.E.C. voor het eerste sinds 2000 weer ouderwets met een ‘balkenshirt’ speelt. Guus Lodenstijn, medeoprichter van de Nijmegen Eendracht Combinatie, introduceerde in 1933 het rode shirt met de groene en zwarte balken over de borst. Fans van de club uit Nijmegen begonnen zelfs met een hele campagne om de kleuren weer in zijn oude vorm terug te krijgen. Sinds de start van dit seizoen zien we het originele tenue uit 1933 weer terug op de Nederlandse velden.
Bij de opkomst schieten de slierten omhoog, wappert iedereen met een vlag, zien we vuurwerk en aan de overkant komt een prachtig doek omhoog. De fans uit Nijmegen hebben hun best gedaan. Ook de supporters van Vitesse komen met een fraai doek met een afbeelding van een adelaar. Vorig seizoen bezocht ik de derby in het Gelredome en een aantal spelers zie ik dus opnieuw in actie tijdens deze derby. Bijzonder is dat ik nu Navarone Foor opnieuw in de basis zie staan, alleen heeft hij dit keer een geel met zwart shirt aan in plaats van het ‘balkenshirt’. Foor is overgestapt naar de rivaal en dat wordt hem niet in dank afgenomen. Bij elk balcontact van de middenvelder klinkt er een fluitconcert van het publiek. Uitgerekend de ‘Judas’ van de middag tekent voor de eerste treffer van de middag. Het hek is helemaal van de dam als vlak naast ons een aantal Vitesse fans opspringen om te juichen. Ze hebben een kaartje tussen het thuispubliek weten te bemachtigen. Even worden ze vriendelijk verzocht om het stadion te verlaten. Die kans grijpen ze niet aan en het treuzelen wordt de vier uit Arnhem fataal. Van verschillende kanten snellen supporters van N.E.C. zich naar het viertal toe en her en der vallen rake klappen. Ook op het veld vecht N.E.C. voor wat het waard is. Alleen met vechtlust heeft N.E.C. een kans om de kwalitatief betere club uit Arnhem te verslaan.
Na rust is de sfeer nog wat meer opgefokt en is het hopen op een doelpunt van de thuisploeg. Bijna wordt de wedstrijd gestaakt als Vitesse een corner mag nemen voor de fanatieke aanhang. Geld hebben de supporters genoeg, want de 4 euro biertjes vliegen door de lucht alsof het niets is. In totaal gaat zeker voor meer dan 100 euro richting het veld. “Stop hier eens mee, dit kost ons geld en dat hebben we niet,” is de mooie reactie van de speaker. Als scheidsrechter Van Boekel de wedstrijd wil staken reageert de speaker nog mooier: “Laten we nu lekker gaan voetballen.” Het lijkt te werken en de wedstrijd gaat verder. Het verlossende moment komt van het hoofd van Dario Dumic. De speler van N.E.C. kopt vlak voor tijd de gelijkmaker binnen. Het publiek staat op de banken en het maakt ons bezoek helemaal compleet.
De Geldersederby kent geen winnaar, want het blijft 1-1. Na afloop begeven we ons naar ‘De Schuup’, het supportershome van N.E.C. De sfeer is gelaten. Dan krijgen we opeens wat muntjes in onze handen gedrukt. Dat is natuurlijk ter compensatie van al het bier dat is weggegooid. We maken gretig gebruik van de gratis consumptie. Na enige tijd komt Mahi, de spits van N.E.C., het home binnen lopen. Leuk gebaar van de speler. Al heb ik het idee dat dit een 'moetje' is van de club. Aan de andere kant, dat zie je Messi dan weer niet zo snel doen na een wedstrijd van Barcelona. Nu Mahi er toch is ga ik maar even op de foto met de spits. Wanneer de muntjes op zijn en de betaalkaart leeg is stappen we in de auto. Het dakje gaat open en we toeren weer terug naar Veenendaal. De Geldersederby was zeker een top-affiche om mee te maken en absoluut de moeite van het bezoeken waard.
Mijn plan is om in de avond van Veenendaal naar Geldermalsen te fietsen en vandaar de trein naar Dordrecht te pakken. Na een kleine twee uur fietsen kom ik aan op station Geldermalsen om erachter te komen dat, vanwege storingen, de treinen niet rijden. Mijn lieve vrouw is gelukkig thuis en wil me ophalen. De fiets laat ik achter op het station om deze op maandagochtend, als de treinen wel weer rijden, weer op te halen. Zo duurde mijn avontuur toch ietsje langer dan gedacht. Een voordeel was dat ik in de trein mooi de tijd had voor het maken van een verslag.
23-10-2016
'38 0 - 1 Navarone Foor
'88 1 - 1 Mario Dumic
Stadion: Goffertstadion
Toeschouwers: 12.100