VISITOR BIJ THE PENSIONERS (Chelsea FC - Arsenal FC)
EEN LONDENSE DERBY - CHELSEA FC - ARSENAL FC 3 - 1: In verschillende steden in Europa heb ik al mogen genieten van een stadsderby. Van Sarajevo, Belfast, Sofia, Rotterdam tot Glasgow. Qua historie en het aantal clubs op het hoogste niveau is Londen de voetbalhoofdstad van Europa. Voor iemand die veel voetbalwedstrijden bezoekt in binnen- en buitenland kan een derby in Londen niet uitblijven. Londen kent veel clubs en daardoor ook verschillende derby’s. Het was even zoeken naar de juiste datum en een mooie derby, maar uiteindelijk is het mij gelukt om kaarten te regelen voor de clash tussen The Pensioners en The Gunners. We zitten vandaag zelfs in het uitvak tussen de Arsenal FC aanhang in een belangrijk duel tegen Chelsea FC.
Twee weken voor de wedstrijd ontvang ik mijn kaartje binnen via de post. Het werd nog even spannend of het ons ging lukken om een kaartje te bemachtigen. De toezegging op het kaartje had ik al heel vroeg, maar in de laatste weken bleken we nog door een ballotage commissie te moeten. Gelukkig stuurde mijn vriend uit Londen twee weken geleden een foto met twee kaartjes in zijn hand via de app. Het kaartje tegen de ‘scum’ is binnen lees ik. Dat zorgde wel voor enige opluchting. De overtocht hadden we namelijk al geboekt. Mijn Londense vriend is voor Arsenal. Stamford Bridge is een stadion wat ik graag nog wil bezoeken. Voor de sfeer in de Premier League loop ik alleen niet echt warm. Aziaten en toeristen betalen grof geld om deze wedstrijd te bezoeken. Een seizoenkaart voor Chelsea kost al snel 900 pond. In totaal is dat meer dan duizend euro. Als ik dan al een wedstrijd in de Premier League ga bezoeken betaal ik daar niet de hoofdprijs voor.
Twee uur slaap is niet veel, maar het was het meer dan waard. Op het nachtelijk tijdstip van vier uur stappen we in Breda in de auto bij Rob. Rob had aangegeven om, op kosten van zijn baas, wel naar Engeland te willen rijden als ik een kaartje, tegen een normale prijs, kon regelen voor een mooie wedstrijd. Zo gezegd zo gedaan en ik had twee kaarten geregeld voor het uitvak voor de wedstrijd tussen Chelsea en Arsenal. Dat lijkt mij, in mijn ogen, wel een mooie Engelse wedstrijd. Eén van de mooiere Londense derby’s. Rob is fan van Vitesse en zo kan hij mooi ook eens op bezoek bij het eerste team. Mijn vrouw en haar vriendin gaan mee om de toerist uit te hangen. Een ideale win-win situatie waarbij vrouwlief wel in kon meestemmen. De heenweg verloopt zonder problemen en om half tien stappen we al uit bij metro station West Brompton in de wijk Fullham. In een klein koffietentje tegenover de grote begraafplaats drinken we een kopje koffie. In 1896 kocht Gus Mears, een Engelse zakenman, hier in Fullham een stuk grond om daar een stadion te bouwen en de voetbalclub Fullham te laten spelen. Hij kreeg het alleen niet voor elkaar om Fullham te laten verhuizen. Gus besloot een eigen club op te zetten. Royal Borough of Kensington and Chelsea is de wijk die aan Fullham grenst en zo wordt in 1905 in The Rising Pub, een café tegenover het Stamford Bridge, de club Chelsea FC opgericht. Het eerste logo van Chelsea bestond uit een afbeelding van een veteraan met medailles. De bijnaam The Pensioners werd geboren.
Dan krijg ik een sms van David, die vandaag ook in Londen is om ‘zijn’ Chelsea te zien spelen. De seizoenkaarthouder van Chelsea zit in The Goose, een traditionele Engelse pub vlakbij het stadion. De pub zit vol met de fans van de Blues. Het tapijt op de grond ontbreekt niet. Halve liters bier zonder schuim uit een biertap die er een uur over het vullen van één glas.
“Deze glazen heb ik twee wedstrijden geleden besteld,” zegt een man naast ons als ik eindelijk twee pints in mijn handen heb. Aan de achterzijde van de pub voegen we ons toe bij een delegatie Chelsea fans uit Belfast. David vind het leuk dat ik de wedstrijd tegen ‘Arsehole’ had gekozen om te komen. Zo proef ik bij mijn Engelse vrienden toch wel enige rivaliteit. Chelsea is echt een wereldclub waarbij veel seizoenkaarthouders niet eens uit Londen zelf komen. De Premier League is eigenlijk ook gewoon een wereld competitie waarbij iedere wereldburger wel een favoriete club heeft uit de Engelse competitie. Doordat het zo populair is geworden is de Engelse sfeer die zo geroemd wordt eigenlijk niet meer in de stadions te vinden. Vanaf The Goose is het een paar minuten lopen naar Stamford Bridge. Vanuit alle wegen stromen de mensen naar het stadion. We zoeken naar de ingang voor de ‘visitors’. Wel apart om op deze manier een wedstrijd te bezoeken. Voor de spanning in de Premier League is het goed als Arsenal hier weet te winnen. Bij winst van Chelsea is het bijna wel zeker dat we op bezoek zijn bij de kampioen van Engeland. Het zal zesde landstitel zijn voor de Blues. In het vak waar wij zitten zingen de fans van The Gunners dat ze 13 landstitels hebben gewonnen en dat zijn er meer dan ze hier ooit gezien hebben. De plagerijtjes gaan wat over en weer, maar over de laatste jaren is Chelsea toch succesvoller dan Arsenal met als hoogtepunt de Champions League in 2012. Iets waar Arsenal in 2006 even aan mocht ruiken in de met 2-1 verloren finale tegen Barcelona. Met Chelsea hebben we een club die de laatste jaren veel geld, lees heel veel geld, heeft uitgegeven met het aankopen van spelers. Diego Costa werd voor 32 miljoen van Atletico gekocht. Juan Mata werd aangetrokken van 34 miljoen en de duurste miskoop staat ook op naam van Chelsea. Fernando Torres kostte Chelsea meer dan 50 miljoen euro. Chelsea werd, mede door de injectie van Roman Abramovitsj, in korte tijd een grootmacht in Europa. Zelf betaalde hij de huidige schuld van rond de 80 miljoen uit zijn eigen zak terug aan de schuldeisers. Sinds zijn komst in 2003 kwam ook de opmars van Chelsea FC.
Bij het betreden van het veld zien de spelers van beide clubs een spandoek van 'mister Chelsea': Frank Lampard. De middenvelder heeft deze week aangegeven om een einde te maken aan zijn voetballoopbaan. Denk je aan Chelsea, dan denk je ook bijna direct aan Frank Lampard. Mijn verwachtingen wat betreft de sfeer zijn niet hoog. Voetballiefhebbers roemen Engeland vaak vanwege de sfeer, maar de wens is de vader van de gedachte. Chelsea staat nu niet bekend om zijn geweldige fanatieke support. Na een half uur spelen zie ik Diego Costa een bal hard op de lat koppen. De rebound wordt binnen gewerkt door Marcos Alonso. Het valt mij op dat ook in het uitvak wat Aziaten zitten die ik niet helemaal inschat als fanatieke Arsenal-fans. Ze hebben, volgens de Londense vriend die onze kaartjes heeft geregeld, naar alle waarschijnlijkheid een vermogen betaald aan een ‘tout’ buiten bij het stadion of via een ticketwebsite. Omdat de ticketprijzen voor uitwedstrijden zijn aangepast in Engeland kostte het ons 30 pond om deze wedstrijd te bezoeken. Duurder mogen de ticketprijzen voor uitwedstrijden niet zijn volgens de nieuwe regels.
Wat zit ik te genieten van Eden Hazard. De kleine Belg is behendig en snel en maakt na rust een weergaloos doelpunt. Zijn ‘rush’ begint al op de middenlijn om met een leep wippertje tekent hij voor de 2-0. Dan is duidelijk dat Chelsea vandaag net te sterk is. Het publiek van de blauwhemden zorgt voor een mooie sfeer in de tweede helft. Die euforie wordt alleen nog maar groter als Petr Cech, een voormalig Chelsea speler en toch wel een ervaren doelman, in de fout gaat door een bal verkeerd weg te schieten. Fabregas, toevallig weer een voormalig speler van Arsenal, kan de bal simpel in het lege doel plaatsen. In de allerlaatste minuut maakt Olivier Giroud, ook een invaller, een doelpunt voor de eer namens Arsenal. Op de tweede ring rechts boven ons staat een fan van Arsenal boos te gebaren dat het tijd is voor Arsene Wenger om te vertrekken. Heel fanatiek en met een heel klein groepje roepen ze iets in die trant. Wenger zal bij Arsenal blijven zitten tot hij omvalt denk ik.
De terugweg gaat iets minder soepel. Na twee uur in de auto te hebben gezeten begeven we ons nog steeds in één van de voorsteden van Londen. Wegwerkzaamheden zorgen voor een flinke vertraging. We ondergaan het in alle rust en genieten nog na van de dag. Liever veel vertraging op de weg terug naar huis dan op de heenweg. Bijna 22 uur na ons vertrek komen we moe maar voldaan weer thuis.
04-02-2017
13’ 1 – 0 Marcos Alonso
53’ 2 – 0 Eden Hazard
85’ 3 – 0 Fabregas
90 + 1’ 3 – 1 Olivier Giroud
