DE ROZE DERBY DER LAGE LANDEN (Nederland - België)
NEDERLAND - BELGIË 2 - 1: Moet voetbal een ‘leuk feestje’ zijn of juist ‘oorlog’? Gaat het om de rivaliteit, het verdedigen van je kleuren en de politieke voorkeur, of is het maar een spelletje? De meningen zullen verschillen. Tijdens de Old Firm zag ik vooral veel politieke lading en in de Balkan ging het om het verdedigen van de kleur en de eer van de stad. Vandaag kijk ik voor mijn gevoel naar een spelletje. De Nederlandse vrouwen nemen het op tegen onze zuiderburen in de ‘derby der lage landen’. Vooraf wist ik dat de laatste wedstrijd in de poulfase wel eens belangrijk kon zijn. Ook de komst van de zeker vierduizend Belgen kon het wel eens tot een leuk avondje maken. Interlandvoetbal is niet aan mij besteed en vrouwenvoetbal al helemaal niet. Toch ga ik een poging wagen om beide negatieven samen te voegen: een vrouweninterland. Van het vierde niveau van Duitsland tot de Noord Ierse competitie, een vrouweninterland moet ik ook maar eens beleven.
De ‘derby der lage landen’ kent een rijke en lange geschiedenis. In 1905 speelde Nederland zijn eerste interland tegen de Belgen. De eerste filmbeelden van het Nederlandse elftal waren eveneens tegen de Belgen. Die beelden werden geschoten in 1912 in Dordrecht, maar daarover meer in mijn boek: De republiek wordt uitgeroepen. De wedstrijden in het begin van de twintigste eeuw gaan over de geschiedenis van het mannenvoetbal. Het vrouwenvoetbal kent een minder lange historie. De Nederlandse vrouwen speelden hun eerste onofficiële interland in 1955 tegen de Duitsers. Het interlandvoetbal voor vrouwen heeft weinig voeten van de grond gekregen, want pas in 1971 spelen de Oranjeleeuwinnen in Maidenhead tegen de Engelse vrouwen. Dat is volgens de UEFA de officiële eerste vrouweninterland van onze leeuwinnen. Ook daarna presteren de Oranjehemden weinig en worden de EK’s en WK’s tussen 1984 en 2005 niet eens gehaald. Pas in de laatste jaren is het vrouwenvoetbal in opmars.
Vandaag landden we na onze trip in Stockholm in Eindhoven. In Zweden bezocht ik een wedstrijd van FK Zeljeznicar in hun Europese uitwedstrijd tegen AIK. Het contrast kan niet groter. Afgelopen donderdag stond ik tussen de Manijaci, de harde kern van de Bosniërs, en straks zit ik op de tribune tussen de Nederlandse gezinnen naar het vrouwenvoetbal te kijken. In Zweden is het vrouwenvoetbal overigens heel populair. De Zweedse pers is dit toernooi aanwezig bij elke wedstrijd en de wedstrijden worden op de nationale zenders uitgezonden. Toevallig zie ik de laatste minuten van het Nederlandse elftal in hun wedstrijd tegen Noorwegen op de Zweedse televisie. Na afloop van de wedstrijd wordt Sherida Spitse geïnterviewd. Zonder ondertiteling ben ik één van de weinige die het interview begrijpt hier in Stockholm. In Nederland zenden we het Europese kampioenschap uit om de simpele reden dat we het organiseren. In Zweden is het normaal om het vrouwenvoetbal uit te zenden.
Kaarten voor de wedstrijd kosten tien euro per stuk. Geen geld voor een avondje uit. Op internet verschijnen veel discussies over het spel van de vrouwen. De term 'wandelvoetbal' zie ik voorbij komen. Nu ik veel wedstrijden in de Europese krochten van het voetbal en in de Jupiler League bekeken heb, kan ik wel zeggen dat ik ook daar niet veel ben verwend als het gaat om het niveau. Tegenwoordig is iedereen verwend met de vele topwedstrijden in de Champions League. Ja, dan is het niveau inderdaad niet om te zien. Door de matige kwaliteit van het voetbal van de vrouwen zie je ook veel fouten en blunders. Juist dat maakt het voetbal voor mij wel aantrekkelijk om te kijken. Ik zit geen moment voor de televisie, daar moet ik wel eerlijk in zijn. Toevallig zie ik wat flarden van verschillende wedstrijden.
Vanuit Eindhoven rijden we meteen naar Tilburg. De koffers laten we nog in de auto en we eten mee bij een vriend van ons. Aan de innerlijke mens wordt gelukkig gezorgd. Een uur voor de wedstrijd wandelen we naar het stadion van Willem II. Ook veel Belgen hebben eerst in de stad Tilburg genoten van de kermis en roze maandag. In hun gedrag is te merken dat ze een aardig pintje naar binnen hebben gewerkt. Het is mijn eerste bezoek aan dit stadion. Willem II bezoek ik nog wel een keer. Misschien in hun derby tegen NAC. Het is duidelijk dat het stadion niet bestand is tegen veel vrouwen. Overal zie ik rijen. Alle rijen komen uit bij de toiletten. De dames staan zelfs in de rij bij, voor en in de herentoiletten. Als ik mijn edele heer uit wil laten, kijken tientallen dames mee terwijl ze op hun beurt wachten. Althans, zo voelt het. Voor de wachtende dames moet dat toch een hel zijn: wachten op je beurt terwijl het water om je heen klettert door de pisbakken.
Het is lang geleden dat ik het Wilhelmus in een stadion gehoord heb. Meer dan tien jaar geleden bezocht ik het Nederlands elftal tijdens een kwalificatie wedstrijd. We kregen toen gratis kaarten. Het is niet echt mijn ‘ding’. Ik ben geen supporters van het Nederlands elftal en het doet me weinig als ze verliezen. We zitten aan de lange zijde en rechts van ons zitten alle Belgen. De gehele wedstrijd proberen ze de sfeer erin te houden. Het maakt het oprecht tot een leuke avond. Eén van de weinige smetjes op de avond is het bier. Het bier dat we drinken is alcoholvrij. Dat smaakt werkelijk nergens naar. Om het toernooi meer te promoten verwacht je bij een toernooi als deze eigenlijk meer veel barretjes met wijn. Niet dat ik dan sneller kom kijken, maar dat trekt weer meer vrouwelijk publiek voor de vrouwen. En dan in de rust een Tupperware party. Dan houden we het vrouwen- en mannenvoetbal meteen ook lekker gescheiden. Zowel op het veld als op de tribune.
In de eerste helft krijgt Nederland een penalty. Dat is maar goed ook, want een bal tussen de palen schieten is ze nog niet gelukt. Sherida Spitse opent de score en de Belgen worden wat stiller. Na rust ontploft het vak rechts van ons als Sari van Veenendaal ‘onze’ keeper de bal zomaar het doel in laat vliegen. Een mislukte voorzet wordt opeens tot doelpunt gepromoveerd. Een fout die alleen mogelijk is bij de pupillen. Die blunders maken het juist wel mooi om als neutrale toeschouwer naar te kijken. Van Veenendaal is ook zeker niet de enige die in de fout gaat. De keeper van IJsland doet het nog mooier. Of slechter, het is net hoe je het bekijkt. Ook aan het tweede doelpunt van Nederland zit een vreemd sausje. Via een been van een rood duivelvrouwtje beland de bal in het doel. Hiermee komt Nederland op negen punten in drie wedstrijden en plaatst het zich voor de kwartfinale. Dan ontmoeten de dames de mooie Zweedse vrouwen.
De derby der lage landen was best leuk om mee te maken in deze vorm. Tussen de auto’s met Belgische kentekens rijden we terug naar huis. De meeste gezichten kijken somber. België neemt afscheid van het toernooi. Het Nederlandse vrouwenvoetbal is weer iets meer op de kaart gezet. Al heb ik het idee dat die nu wel een hoogtepunt heeft bereikt.
24-07-2017
Poulefase EK vrouwen 2017
Nederland - België 2 - 1
27' 1 - 0 Sherida Spitse
59' 1 - 1 Tessa Wullaert
74' 2 - 1 Lieke Martens
Stadion: Koning Willem II Stadion
Toeschouwers: 12.600