HET BLEEF NOG LANG ONRUSTIG OP DE DREEF (FC Perkouw - VV Schoonhoven)
“We gaan net zo lang door totdat ze zeggen dat wij moeten stoppen.” De muziek schalt uit de boxen bij het eerste huis op de Dreef. Deze doodlopende straat brengt je bij één van de meest karakteristieke sportcomplexen van Nederland. Sportpark Over de Wetering huisvest de voetbalclub FC Perkouw, uitkomend in de derde klasse. Dit seizoen speelde ik in de voorhoede van de geelhemden uit Berkenwoude. Ik kijk graag naar voetbalwedstrijden, maar nog mooier is het om zelf op dat veld te staan. Ik verruilde een bierteam, spelend in de Reserve Achtste Klasse, voor het selectieteam van FC Perkouw. Wij klopten op de deur voor de promotieplekken naar de Tweede Klasse.
In de tuin staat een deel van de selectie te springen op de stampende beats van de DJ. Met een geconcentreerde blik kijkt de DJ naar het scherm en draait wat aan de knoppen. Het is Harm, notabene de trainer, die het volume wat opkrikt. Het seizoen is afgelopen. FC Perkouw is vijfde geëindigd op de ranglijst en tweede in de derde periode. Op een haar na werd de plek voor promotie afgestaan aan de concurrent VV Spirit. Lange tijd was FC Perkouw in de race voor de winst van de derde periode en hiermee de deelname in de nacompetitie voor promotie. Thuis tegen Kethel Spaland ging het mis. Na die wedstrijd, twee weken geleden, overheerste de teleurstelling. Die teleurstelling is nu weggedreven door trots. Trots op de club, trots op het team en trots op mijzelf.
Deze ochtend haal ik Tom thuis op voor de streekderby tegen VV Schoonhoven. Wij rijden naar Berkenwoude, een dorpje dat tussen Gouda en Rotterdam in het midden van de Krimpenerwaard ligt. Menig tegenstander heeft moeite om hier te spelen. De kleedkamer voor de tegenstander is te klein voor een voltallige selectie, een spelersbus kan niet keren op de Dreef en de geur van het gieren komt soms de neusgaten binnen. Weinig clubs gaan hier met drie punten naar huis. Het idee om hier een voetbalclub op te starten is ontstaan, hoe kan het ook anders, in de kroeg. Omdat Berkenwoude midden tussen de weilanden ligt was het lastig om meteen een thuisbasis te hebben. Pas 12 jaar na de oprichting van de club in 1972 kreeg FC Perkouw groen licht voor de aanleg van een sportveld. Tot die periode speelde FC Perkouw zijn thuiswedstrijden op het terrein van de tegenstander of op de nabijgelegen velden van Lekkerkerk of Stolwijk.
Een jaar geleden stond ik met een kampioensschaal in mijn handen. In de Reserve Achtste Klasse, een lager niveau is niet mogelijk, won ik met een vriendenteam van Xerxes DZB de titel in die afdeling. Toch wilde ik nog een keer het maximale uit mijn voetbalcarrière halen. Het ‘groundhoppen’ werd op een lager pitje gezet. Na dat seizoen maakte ik de overstap naar de selectie van FC Perkouw. Op dat moment kwam Tom over van VV Smitshoek, uitkomend in de Hoofdklasse. Tussen ons zat dat seizoen qua niveau een competitie of twintig verschil. Voor beide spelers is het aanpassen. Dat ging voor Tom wat eenvoudiger dan voor mij. Ik had veel trainingen nodig om op niveau te raken en wedstrijdfit te worden. De explosiviteit kwam langzaam terug. Na een stroeve start van de competitie, zowel persoonlijk als voor het team, ging het rond november draaien. De speelstijl werd aangepast en ik werd wedstrijdfit zodat Harm, de trainer, meer keuzes kon maken in de aanvalslinie. Begin december wonnen wij van streekgenoot Dilettant en zetten wij tot begin mei een ijzersterke race neer met 10 overwinningen en vier gelijke spellen. Die race kwam ten einde in de voorlaatste thuiswedstrijd tegen Kethel Spaland, de club waar wij als laatst van hadden verloren. Het is een wedstrijd waarbij veel zaken van dit seizoen samenkwamen.
Ruben en Stef, de twee middenvelders van FC Perkouw, spelen elkaar de bal toe. Via een aantal mooie combinaties laten Ruben en Elgar hun tegenstanders van Kethel Spaland alle hoeken van het veld zien.
Dan frommelt Elgar zich, zoals alleen hij dat kan, langs de verdediger. Nog voordat hij de bal wil raken neem ik positie voor het doel. Elgar weet welke positie ik in wil nemen en ik weet waar Elgar de bal neer gaat leggen. Een verdediger van Kethel gaat onder de bal door en ik zet mijn pantoffel tegen het ronde voorwerp. Het net bolt. Voor een spits blijft dat één van de mooiste dingen die er is. Scoren! Het is mijn dertiende doelpunt in competitie- en bekerverband. We komen op een 1 – 0 voorsprong in het belangrijke duel tegen koploper Kethel Spaland. De winst in de derde periode is nu heel dichtbij. De gasten hebben aan een gelijkspel voldoende om de titel binnen te slepen. FC Perkouw heeft genoeg aan een gelijkspel om de koppositie in de periode te behouden. Mijn doelpunt valt vlak voor rust. Zo ziet het er rooskleurig uit voor FC Perkouw.
De tweede helft is typerend voor het seizoen van FC Perkouw. Na de rust, als beide teams op het veld klaar staan voor de aftrap, wordt Maarten geroepen. Hij moet het veld verlaten. Iedereen kijkt vreemd op. Een speler wissel je in de rust en niet als alles en iedereen klaar staat voor de aftrap. De voorzitter van FC Perkouw staat met een telefoon in zijn hand. Het is geen tactische wissel voor onze laatste man. Vanuit het thuisfront komt het nieuws binnen dat zijn zoontje een auto-ongeluk heeft gehad. Vrijwel iedereen stuurt Maarten dat weekend berichtjes of belt hem op om te vragen hoe het met de kleine is. Het loopt uiteindelijk allemaal goed af. Dat is FC Perkouw, een hechte groep mannen die met elkaar mee leeft en een aardig balletje kan trappen. Kethel Spaland zet alles op alles om te scoren. In de 90ste minuut valt de gelijkmaker binnen. De meegereisde supporters van Kethel rennen het veld al op. Een gelijkspel is voldoende voor beide teams. FC Perkouw trapt af en via de kluts komt de bal bij toeval bij de linker aanvaller van Kethel. Hij is net binnen de lijnen gekomen en nog fit voor een klein sprintje. Zijn voorzet wordt meteen binnen gekopt door de spits. Binnen enkele seconden ben ik mijn status van matchwinner kwijt. Dat is meteen het seizoen van FC Perkouw in het kort samengevat. Een sterk elftal, zowel binnen als buiten het veld, dat zijn zaken op orde heeft, maar waarbij het geluk ontbrak om mee te doen voor de prijzen. Tegenstanders beten zich stuk op onze speelstijl.
Dennis hield een aantal keer knap de nul. Eelco en Maarten vormden een stabiel blok in de achterhoede met Gianni en Rick op de links- en rechtsback posities. Jan en Stef stoven over de vleugels om de spitsen Elgar en Christian of mij te voorzien van voorzetten. Tom en Ruben verdeelden en heersten op het middenveld. Buiten het veld waren wij soms een veredeld campingelftal, binnen het veld een hechte ploeg die moeilijk was te verslaan. Het is één van de betere teams waarin ik mee mocht spelen.
Vanmiddag sloten wij het seizoen af in de laatste thuiswedstrijd van het seizoen met een derby tegen VV Schoonhoven. Elgar hangt zijn schoenen na deze wedstrijd aan de wilgen. In zijn laatste wedstrijd is zijn doelpunt in de eerste helft wel genoeg om de drie punten over de streep te trekken. Op de andere velden doen onze concurrenten wat ze moeten doen. We hadden daar al rekening mee gehouden. Na afloop van de wedstrijd zitten wij in de kleedkamer. De kleedkamer waar zoveel gebeurt. Het kleedkamergevoel is iets magisch dat bijna niet te omschrijven is. Voor de wedstrijd heeft iedereen hier zo zijn ritueel. Corné legt alle shirts, broeken en sokken klaar. Theo, de fysiotherapeut, masseert wat benen. Rick loopt in zijn eentje te ijsberen onder de douche. Maarten regelt de muziek. Ruben en Eelco proberen de lachers op hun hand te krijgen. Elgar kopt een bal tegen de kleedkamermuur. Na al die jaren hangt de kleedkamerklok nog steeds op zijn plek. Ik zie en hoor het meestal aan en probeer mijzelf te concentreren. Een pupil van de week komt langs met een bal voor een handtekening. De trainer doet zijn zegje. Spanning en ontspanning komen vaak samen. Alleen voetballers weten wat ik bedoel. We eindigen het seizoen in deze kleedkamer met een lach en een traan en geven de trainer en spelers die weggaan een passend afscheid.
Aanvoerder Jan moet de sloot in na een verloren weddenschap met de keeper. Eén speler van de selectie vertrekt naar een andere club. Naar Kethel Spaland nota bene! Van Ruben wordt daarom elk kledingstuk netjes in folie ingepakt en een gedeelte van de pakketjes wordt verstopt bovenop de tl-lamp buiten gezichtsbereik. Zijn voetbalschoenen worden aan de leidingen bovenin de kleedkamer opgehangen. Het is de voetbalhumor die daarbij hoort. Dit seizoen hebben wij net geen prijs, maar het feest is er nu niet minder om. Elgar, de doelpuntenmaker heeft nu aan het einde van de avond de taak om de politie te woord te staan. De agenten zijn de Dreef opgereden om te vertellen dat het klaar is met het tuinfeest. De decibelmeter sloeg even op hol. De geluidsinstallatie gaat naar binnen. Zo bleef het nog lang onrustig op de Dreef……
