DEVON DERBY BIJ DE GRECIANS ZONDER BLONDE DOLLY (Exeter City FC - Plymouth Argyle)
DE DEVON DERBY EXETER CITY FC - PLYMOUTH ARGYLE 2-1 Het zonnetje schijnt in Exeter vandaag. De dagen voor vertrek zagen we steeds een grijs wolkje op de weerkaarten van Zuidwest Engeland staan. Verrassend genoeg zitten we nu zelfs buiten in het zonnetje op het terras van het smoke & ale house Samuel Jones, gelegen langs de rivier de Exe. De bieren van hun eigen Saint Austell brouwerij waren dit jaar in de prijzen gevallen bij de Publican Awards. Dat moeten we natuurlijk zelf eerst wel even testen. Vanmiddag staat een bezoek aan de Devon derby, de strijd tussen Exeter City FC, de Grecians, tegen Plymouth Argyle, de Pilgrims, op het programma. Met vier man hebben we het vliegtuig naar Bristol gepakt om vandaar via Cheltenham naar Exeter te rijden. Maar waarom Exeter zullen sommigen denken. In 2003 maak ik voor het eerst kennis met The Football League, de niveaus lager dan de Premier League, in Engeland. De NOS maakte namelijk een documentaire over het laagste landelijke niveau van Engeland. Veel zal ik niet over deze documentaire zeggen, want het is voor elke voetballiefhebber een ‘must’ om dit prachtige filmpje zelf te bekijken. De twee clubs die de NOS volgde waren Swansea en, je raadt het al, Exeter City Football Club. Sinds die documentaire heeft Exeter City een bepaalde aantrekkingskracht op me gekregen en die club wilde ik graag een keer bezoeken. Natuurlijk wil ik maar voor één wedstrijd naar Exeter en dat is de derby tegen Plymouth Argyle, de aartsrivaal.
Voor vrijwel elke wedstrijd op het lagere niveau is het mogelijk om een ticket aan de kassa te kopen op de wedstrijddag. Voor deze derby in League Two, het vierde niveau in Engeland, kan dat niet en blijven de kassa’s gesloten. Daarnaast gelden natuurlijk weer de enige restricties en alleen seizoenkaarthouders en members kunnen tickets kopen. Via via kom ik in contact met Joost, een Nederlandse fan van Exeter City FC. Joost wil ons graag helpen aan 4 tickets, waarvoor dank!
Exeter City is een club met veel aparte verhalen. In 1890 wordt Exeter United FC opgericht. Na een stadsderby in 1904 tegen Saint Sidwell’s United, die met 3-1 werd verloren, besluiten de beide clubs samen verder te gaan onder de naam Exeter City Football Club. De officiële oprichtingsdatum is 1901, het oprichtingsjaar van Saint Sidwell’s United. Toch blijft de club spelen op St James Road, het terrein van Exeter United FC, waar tot op dag van vandaag nog steeds het stadion van Exeter City FC staat. Het verhaal gaat dat de Grecians de eerste tegenstander waren van het Braziliaanse voetbalteam. Tijdens een tour in 1914 door Zuid-Amerika speelde Exeter City een oefenwedstrijd tegen de gele kanaries in Rio de Janeiro. De eindstand is onbekend, hoewel de meeste bronnen een 2-0 overwinning voor Brazilië opgeven lees ik ook een 3-3. Exeter City speelt altijd in de lagere divisies van Engeland en het wint geen enkele noemenswaardige prijs. In de jaren 30 wint Exeter City nog een regionale competitie, maar het winnen van bijvoorbeeld de FA Cup is de club nog nooit gelukt.
Na het proeven van een aantal lekkere biertjes wandelen we richting St James Park, het stadion van Exeter City FC. Onderweg lopen we langs het centraal station waar een mooie oude stoomtrein staat te wachten voor vertrek. De trein heeft veel bekijks en ook wij blijven even staan. Op 14 juni 2002 moet het hier ook enorm druk zijn geweest. Niemand minder dan Michael Jackson was met de trein naar Exeter gekomen om op bezoek te gaan bij de plaatselijke voetbalclub. Voor meer dan 100 pond kon je meerijden met de trein. Mensen betaalden een vermogen om in dezelfde trein te stappen als de King of pop en dat terwijl ze de beste man waarschijnlijk niet eens gezien hebben omdat deze in een ander treinstel zat. Michael Jackson kwam op uitnodiging van zijn vriend Uri Geller op bezoek bij Exeter City FC om geld in te zamelen voor de club. De club had enorme schulden en het was in de zomer van 2002 gekocht door de Israëlische lepeltjesbuiger. Uri Geller heeft blijkbaar weinig verstand van voetbal en al helemaal geen verstand van het runnen van een voetbalclub. Geller breidt het bestuur namelijk uit met frappante personen zoals de goochelaar David Blaine, acteur David Prowse (bekend om zijn rol als Darth Vader in de Star Wars films) en niemand minder dan Michael Jackson. De club zou dus zonder problemen verder kunnen zou je denken. Zelfs met deze miljonairs in het bestuur en een inzamelingsactie gaat de club een jaar later bijna failliet. Goochelen met de cijfertjes en het ombuigen van informatie kan Geller blijkbaar wel heel goed. John Russel en Mike Lewis, de voorzitter en de financiële man op dat moment bij Exeter City, worden zelfs opgepakt vanwege vreemde financiële transacties. Tot overmaat van ramp degraderen de Grecians voor het eerst in 83 jaar naar de amateurs. Vrij snel verdwenen de bekende namen van het toneel en in 2003 kochten de supporters via een trustfonds de club terug. Langzaam krabbelt de club weer omhoog en in 2008 promoveren de Grecians weer terug naar League Two. Tussendoor loot de club in 2005 Manchester United voor de FA Cup. Na een 0-0 op Old Trafford en een replay op St James Park krijgt de club een financiële injectie omdat de tv-gelden en de recettes over deze twee wedstrijden worden verdeeld. De club is gered en het is momenteel zelfs in de race voor een plek bij de play-offs voor promotie naar League One, het derde niveau van Engeland.
Onderweg naar het stadion zien we aan het aantal bobbies dat we dichterbij het stadion komen. De derbysfeer is voelbaar. We lopen door en nemen een kijkje bij de oude hoofdtribune. De verwachting is dat de tribune komende zomer gesloopt gaat worden. Het is ook een oud beestje met houten banken, maar het ademt nog wel de oude Engelse sfeer. Zonde dat hij plat gaat, maar begrijpelijk is het ook wel. We nemen plaats op de Big Bank, de grootste staantribune van Engeland, waar op het moment van de aftrap 4000 man bij elkaar gepakt staan. Het stadion is nagenoeg uitverkocht met een kleine 8000 man. Alle stoeltjes zijn gevuld en op de staantribune moet je ook niet meer mensen willen hebben. Ik loop even rond en achter het doel sta ik even stil voor het maken van een foto. Op dat moment komt Grecian the Lion, de mascotte van Exeter City, achter het doel langs lopen. Ik geef de persoon in het leeuwenpak een high five en baal wel van het feit dat Athena geen mascotte meer is. In de documentaire was Dolly, een mooie blonde verschijning in schaarse kleding, die voor 20 pond drie rondjes om het veld liep voor elke thuiswedstrijd van Exeter City. Athena verdwijnt helaas uit beeld en daarvoor in plaats krijgen we een soort leeuw te zien. Ook als de leeuw zijn hoofd afzet komt Dolly helaas niet tevoorschijn.
Vanaf de plek waar wij staan zien we af en toe een trein passeren en hebben we ook een prachtig zicht op de stad. We staan op een mooie plek en het spektakel mag van mij beginnen. De wedstrijd gaat van start en het lijkt alsof de spelers van Exeter onder een grote spanning staan, want ze schieten nog geen deuk in een pakje boter. Ballen gaan veelal over de zijlijn of na twee passes heeft Argyle de bal weer in bezit. Plymouth is de betere van de twee, maar krijgt pas na een half uur de eerste kans. Ondanks het slechte spel haalt Exeter City de rust met een 0-0 tussenstand. Het enige hoogtepunt van de eerste helft is dat Reuben Reid, de aanvaller van Plymouth, gefopt wordt door de ballenjongen. De jongen geeft de bal niet aan de Plymouthaanvaller in de veronderstelling dat het een doeltrap is. Dat zegt genoeg over het eerste deel van de wedstrijd. Het is bijna niet voor te stellen dat Liverpool hier in januari van dit jaar met 2-2 gelijk wist te spelen voor de FA cup.
Na rust komt Luke McCormick, de keeper van Plymouth, aan onze kant onder de lat staan. Terwijl hij richting zijn doel loopt kust hij het Plymouth logo op zijn shirt en het boe geroep, dat hij de hele wedstrijd al hoorde, wordt hierdoor alleen maar erger. We horen dat de Exeter fans roepen: Murderer, murderer. Later begrijp ik dat McCormick in 2008 twee kinderen heeft aangereden terwijl hij dronken achter stuur zat. De straf heeft hij uitgezeten, maar vergeten doet niemand het. Zeker niet bij een derby waarbij de sfeer een stuk verhitter is dan normaal. Tot overmaat van ramp komt Plymouth zelfs op een 0-1 voorsprong en het uitvak vol Pilgrims gaat uit zijn dak. Langzaam komt de berusting dat Exeter City weinig potten kan breken vanmiddag en het wordt wat stiller op de tribune. We naderen het einde van de wedstrijd als Ollie Watkins voor het eerst deze wedstrijd namens Exeter City een schot op doel waagt. De spreekkoren hebben blijkbaar vat gekregen op Luke McCormick en de keeper gaat in de fout. Een houdbare bal valt achter de keeper in het net. De Big Bank gaat uit zijn dak en dat is prachtig om mee te maken. Langzaam verstrijken de minuten en iedereen lijkt nu wel tevreden met een punt. De blessuretijd is bijna voorbij als Ollie Watkins het opnieuw op zijn heupen krijgt. Watkins schiet de bal, na een snelle passeerbeweging, vanaf twintig meter in de rechterbovenhoek. Het stadion ontploft en een paar seconden later nog een keer als de scheidsrechter fluit voor het einde van de wedstrijd. Tot de 80ste minuut had Exeter City nog geen bal op doel geschoten en toch wint het de derby. We genieten nog na van de feestvierende Exeterfans en duiken dan het centrum in voor een lekkere burger en het nodige vocht. Onderweg zien we de bussen met Plymouth fans afdruipen onder luid gejuich van de overgebleven Exeter fans.
02-04-2016
'57 Jamille Matt 0 - 1
'80 Ollie Watkins 1 - 1
'90 + 2 Ollie Watkins 2 - 1
Competitie: League Two (UK)
Toeschouwers: +/- 8000
Stadion: St James Park