VROOMSER DAN DE PAUS IN GLASGOW (Rangers FC - Celtic FC)
THE OLD FIRM: RANGERS FOOTBALL CLUB – CELTIC FOOTBALL CLUB 1 -2.
Normaal gesproken sta ik op oudejaarsdag oliebollen te bakken bij mijn vader in de schuur. Het is het uitgelezen moment om het jaar eens door te spreken en alle mooie momenten nog eens de revue te laten passeren. Op dit moment sta ik alleen niet bij mijn vader in de schuur, maar sta ik recht achter een voetbaldoel en beleef ik toch wel één van de mooiste momenten van dit jaar. Door de harde wind waaien een paar verdwaalde blauwe en rode ballonnen over het veld. Een minuut lang is het muisstil en als de scheidsrechter op zijn fluitje blaast klinkt een orkaan van geluid door het Ibrox stadion. Ik sta onderaan de tribune tussen de scheldende Rangers fans. Langzaam begint het te regenen en door de harde wind houden wij het onderaan op de tribune niet droog. Het deert me niets. Voor mij persoonlijk is dit de mooiste derby van Europa en ik ben binnen. Met het bezoeken van de Old Firm komt een droom in vervulling. De wedstrijd tussen Rangers FC en Celtic FC staat op het punt van beginnen.
Voor zowel de basis van de Old Firm als het begin van mijn verhaal moeten naar Ierland. Een jaar geleden zat ik in de auto bij Davy, een Noord-Ier met een Britse voorkeur. Davy liet ons alle plekken van Belfast, de hoofdstad van Noord-Ierland, zien. Over de Ierse wijken vertelde hij niet veel. Bij binnenkomst in zijn huis vroeg zijn vrouw aan ons of we al ‘Unionists’ waren geworden. Het is duidelijk dat de verschillen tussen de Ieren en de Britten, naast het voetbal, in het dagelijkse leven nog steeds door de aderen lopen. De Ieren, over het algemeen katholiek ingesteld, en de Britten, voornamelijk protestant hebben het in het verleden al aantal keer aardig met elkaar aan de stok gehad. De meest bekende slag tussen beide partijen was bij het Ierse plaatsje Drogheda. Het gevecht ging tussen de Ieren onder leiding van Jacobus II van Engeland en Willem III van Oranje. Het gevecht staat vooral bekend als ‘The Battle of the Boyne’. Franse troepen en Ieren vochten bij de rivier de Boyne tegen een leger, bestaande uit de Blauwe garde, van Willem III van Oranje. Willem III won de slag en hoewel dit gevecht zich afspeelde in 1690, meer dan 300 jaar geleden, wordt het tot op de dag van vandaag nog steeds herdacht door de Britse Ieren. Op 12 juli lopen Britse loyalisten in een stoet door Belfast om deze slag te vieren. King Billy, zoals Willem III wordt genoemd is nog steeds populair onder de loyalisten. Rond het stadion is het mogelijk om zelfs oranje sjaals te kopen met King Billy of William of Orange als tekst erop. Halverwege de 19e eeuw trokken veel Ieren, vanwege de hongersnood, richting Schotland. De meeste Ieren trokken naar Glasgow en een aantal groeperingen trokken door naar Edinburgh. Uit die laatste groep werd in 1875 de voetbalclub Hibernian FC opgericht. Om een lang verhaal kort te maken richtte de Ierse priester Walfrid in 1887 een variant op in Glasgow. Het zusje van Hibernian FC werd Celtic FC genoemd. Het was de bedoeling dat de club vooral verlichting bracht in een periode waarin veel armoede was. In 1888 speelde Celtic zijn eerste wedstrijd tegen, hoe kan het ook anders, Rangers Football Club. Rangers FC bestond al een tijdje en was opgericht in 1872. De eerste derby van Glasgow werd met 5 – 2 gewonnen door Celtic.
In Noord-Ierland wordt je geboren als Brit of Ier, ben je automatisch protestant of katholiek en heb je daarom ook een voorkeur voor of Rangers of Celtic. Het is een politieke en religieuze keuze die van vader op zoon wordt overgedragen. Dit maakt voor mij de Old Firm om die redenen de grootste derby van Europa. Twee clubs die ongeveer even groot zijn, veel geschiedenis hebben, elkaar echt niet mogen en het daarbij is het ook nog eens lastig is om binnen te komen. Het totaal plaatje als het gaat om een derby in mijn ogen. Davy, die een overduidelijke Britse voorkeur heeft, kent iemand bij Rangers. Geheel toevallig is dat niet. Veel mensen uit Belfast maken de oversteek naar Glasgow om hun club te supporten. Davy is mijn ingang voor een kaartje naar de Old Firm merk ik. Zonder een contact is het namelijk heel lastig, zo niet onmogelijk, om voor een normaal bedrag binnen te komen.
Via een voetbalreizenwebsite is het mogelijk een kaartje te kopen. Dan kost het je al snel €600 tot €730. Het is de prijs per persoon, maar dan wel met overnachting. Het is wat de gek ervoor geeft natuurlijk. Daarnaast is het mogelijk om zonder kaartje naar Glasgow te gaan en hopen op een kaartenhandelaar die je verder kan helpen. Het is een kwestie van geluk hebben, maar het is mogelijk. Dat risico wil ik niet nemen en ik zou het zonde vinden van mijn bezoek mocht het dan niet lukken om binnen te komen.
In september van dit jaar krijg ik al een berichtje van Davy dat mijn ‘King Billy’een kaartje kan regelen. “Billy has confirmed he’s got you 1 ticket for old firm match” gevolgd door een hoop Union Jacks vlaggen en de letters: WATP. Bijna drie maanden voor de wedstrijd al de zekerheid van een kaartje, dat is best vreemd. De kaartverkoop is nog niet eens begonnen. We are the people, daar is WATP een afkorting van. Vandaag mag ik me wanen als iemand die tot het uitverkoren volk behoord. Om heel eerlijk te zijn ben ik in het bezit van een Celtic shirt, maar dat vertel ik hier maar aan niemand. Naast een shirt heb ik nog ergens een Rangers sleutelhanger liggen, gekregen van Bert Konterman. Zowel Van Bronckhorst als Pierre van Hooijdonk, twee van mijn helden op het voetbalgebied, hebben in Glasgow gespeeld. Gio bij de Rangers en Pierre bij Celtic. Echt een voorkeur heb ik niet. Maar vandaag kies ik de blauwe kant. De kant van de The Gers. Een twee uur voor de aftrap ben ik al aanwezig om de sfeer om en rond het stadion te proeven. Om elf uur heb ik afgesproken met Billy bij het metrostation Ibrox. Op het afgesproken tijdstip ontvang ik mijn ticket, geef ik het geld, precies de waarde van het ticket, en haal ik opgelucht adem. Een paar weken geleden heeft Billy van mij een canvas ontvangen van Ibrox als dank voor het regelen van het kaartje. Een illustratie van Ibrox mocht natuurlijk niet ontbreken in mijn overzicht.
Mijn ticket geeft aan dat ik een plaatsje heb op de Copeland Stand achter het doel tussen de Rangers fans. Vlak voor me staan een aantal jongens, gehuld in een shirt van de Rangers ultras, druk te discussiëren over de sfeeractie van vandaag. Gelukkig hebben de Rangers geen ultras en beginnen de gezangen steeds op een andere plek in het stadion. Sfeer zoals het hoort te zijn zonder mannen met megafoons die gecoördineerd en continu dezelfde monotone liedjes proberen op te leggen. Onderaan de tribune wordt een banner de lucht in gehouden met de tekst: Play the game, wear the badge of glory. Boven mijn hoofd houden we een spandoek omhoog met het oude logo van de Rangers. Ik kan precies tussen de twee doeken heen kijken. Om mijn heen heeft iedereen rode, blauwe en witte papiertjes in de hand. Het zijn de kleuren van de Rangers en de Britse vlag. Na het helse kabaal is het stil. Voorafgaand aan de wedstrijd is er een minuut stilte ter nagedachtenis van de 66 overledenen van de Ibrox ramp in 1971. De trapleuningen van het stadion begaven het tijdens de Old Firm van 2 januari op dat jaar waardoor mensen elkaar verdrukten.
Niet lang na de aftrap lijkt rechts van mij ook het noodlot toe te slaan als één van de supporters onbeweeglijk en met dichte ogen voor de tribune wordt neergelegd. Het is de vrouw te veel geworden en ze ligt stil op de grond. In alles is te merken dat dit een wedstrijd op zichzelf is. Joe Gardner, de nummer zeven van Rangers, ligt ook op de grond maar het spel gaat gewoon door. Ik kom ogen te kort en kijk gelukkig wel op het juiste moment naar de bal. Het is Kenny Miller die namelijk het laatste tikje tegen de bal geeft en Ibrox doet trillen op zijn grondvesten. Een man achter me springt op mijn nek en ik kan natuurlijk niets anders doen dan mee juichen, high fives geven en de man naast me omhelzen. Het blijft elke keer een vreemd maar toch mooi fenomeen. Wat een heerlijk moment is dit. We zijn nog geen kwartier bezig en het gaat los. Joe Gardner is opgestaan en wordt gewisseld. Gelukkig gaat het met de vrouw die onwel was geworden ook weer goed. De ruim tienduizend Celtic fans die recht tegen over ons zitten zijn stil. Kenny Miller is tot nu toe de enige speler die zowel voor Rangers als voor Celtic weet te scoren tijdens een Old Firm. In 2006 scoorde Miller namens Celtic in de Old Firm op Celtic Park. Met dit doelpunt is Miller nu ook de enige die in beide stadions tijdens een Old Firm weet te scoren. Niemand die zich daar hier druk om maakt. Een kwartier na de openingstreffer krijgen we een corner vlak voor mijn neus. De bal komt voor de voeten van Moussa Dembélé en de aanvaller van Celtic schiet de bal hoog en hard in de touwen. Beter kan ik het niet hebben, nu zijn het de Celtic fans die uit hun dak gaan. Een groene rookbom wordt op het veld gegooid en naast me begint een vrouw aan een tirade van meer dan een minuut. Ze kijkt me aan en het lijkt of hier geen einde aan komt. Terwijl ik de vrouw maar negeer blijft ze doorschreeuwen. Daar zit geen woord protestant bij denk ik. De eerste helft vliegt voorbij en de kwartier rust is even nodig om bij te komen.
Als de spelers het veld weer betreden voor de tweede helft zien we een Celtic dat kans op kans laat liggen. Scott Sinclair is uiteindelijk wel gelukkig en laat het groene en Ierse vak nog een keer juichen.
Opnieuw hoor ik veel scheldende en tierende Rangers fans om me heen. Als de Celtic fans veel kabaal maken antwoord het thuispubliek met ‘Bigots’. Het wil zeggen dat ze zich overdreven vroom voordoen. Beide clubs hebben wel een zwarte bladzijde en die duistere kant van de andere club gebruiken ze maar al te graag om te jennen. Een tien minuten voor het einde van de wedstrijd countert Rangers richting ‘ons’ doel. De bal komt opnieuw bij Kenny Miller terecht en hij staat oog in oog met Celtic keeper Gordon. Miller plaatst de bal diagonaal langs de keeper. Armen gaan de lucht in, maar de bal rolt tergend langzaam tegen de paal terug het veld in. Op een luttele meters voor me staat Kenny met zijn armen in zijn zij en hij kijkt met een moeilijk gezicht omhoog. Het was de laatste kans op een puntje voor de thuisploeg. Tegen het einde van de wedstrijd geloven de fans van Rangers niet meer in een goed resultaat en verlaten het stadion. In 1971 liepen ook veel fans het stadion uit toen Celtic met 0 – 1 voor stond. Een gelijkmaker in blessuretijd zorgde ervoor dat veel fans weer terug het stadion in wilde waardoor de trapleuningen het begaven. Dit keer rennen de fans niet meer terug het stadion in en wint Celtic de 404e Old Firm. De wedstrijd voldeed aan mijn verwachtingen en met een grote glimlach op mijn gezicht stap ik in de lage, speciaal voor een hobbit gemaakte, metro.
31-12-2016
'12 1 - 0 Kenny Miller
'33 1 - 1 Moussa Debélé
'70 1 - 2 Scott Sinclair
Van Billy ontving ik deze foto van de sfeeractie. 'Play the game, wear the badge of glory'
