ONDER DE ROOK VAN COCKERILL (Standard de Liege - FK Željezničar)
ALLEZ LES ROUCHES ROYAL STANDARD DE LIEGE - FK ŽELJEZNICAR 2-1: Onze vakantie loopt ten einde en aan het begin van de middag rijden we vanuit Duitsland het Wallonische deel van België binnen. De hele vakantie heeft de zon geschenen en was het bijna 40 graden. Eenmaal aangekomen in de Luikse wijk Sclessin komt de regen met bakken naar beneden en voelt het koud aan. Het past helemaal in de sfeer van de wijk. Sclessin is een grote industrie wijk met immense staalfabrieken. De huizen in de wijk lijken leeg te staan. Bij vrijwel de meeste huizen zijn de ramen dicht getimmerd. De wijk geeft een verlaten indruk. De auto parkeren we in één van de grauwe straatjes rond het stadion. We trotseren de regen en lopen de fanshop van het stadion binnen. Kaartjes zijn nog voldoende beschikbaar voor de wedstrijd in de derde voorronde van de UEFA CUP tussen Standard Luik en FK Željezničar uit Bosnië. We laten de auto bij het stadion staan en nemen de bus naar het centrum van Luik. Na een hoop gedoe met de juiste bus en halte komen we dan uiteindelijk toch aan in het centrum van Luik. Een Belgisch speciaal biertje en een Luikse wafel mogen dan natuurlijk niet ontbreken. Daarna bezoeken we de beroemde Luikse trappen. Op wat kerkjes na heeft Luik verder eigenlijk niet heel veel meer te bieden. Als we denken alles gezien te hebben eten we een pizza en pakken we de taxi terug naar de wijk Sclessin. Geen gedoe meer met bussen voor ons. Waar het in de middag verlaten oogde leeft de wijk een uur voor de wedstrijd helemaal op en alles om en rond het stadion is rood gekleurd. Vlaggen hangen uit de ramen en de kroegen hebben hun deuren geopend. Waar het Frans de boventoon voert horen we hier en daar ook enige Vlamingen.
Standard Luik is, met stamnummer 16, één van de oudere clubs in de hoogste divisie van België. Een aantal Luikse studenten richten in 1898 Standard Football Club op. De naam is afgeleid van het Franse Standard Athletic Club Paris, een Franse club die in die tijd veel successen beleefde. In 1909 treed Standard Luik voor het eerst aan in de Ere Afdeling, het hoogste niveau van Belgie. In totaal wint Standard Luik tien keer het Belgische landskampioenschap. De laatste twee landstitels dateren van 2008 en 2009. Daarvoor hadden de Luikenaren 25 jaar op een titel moeten wachten. In 2011 wint Standard Luik voor de zesde keer de Belgische beker. De grootse rivaal van Standard is Anderlecht. Die wedstrijd bewaar ik voor mijn bezoek aan Anderlecht. Of ik kom nog een keer terug, want het stadion is vanavond verre van gevuld. Volgens de statistieken zitten in het stadion ongeveer 11.000 voetballiefhebbers. Het uitvak zit wel helemaal vol met The Maniacs, de supporters van FK Željezničar uit Sarajevo. Voor ons geen onbekende ploeg. Na ons bezoek aan Sarajevo in 2013 heb ik wel een zwak voor de Bosniërs gekregen. We hebben toen een dag lang met een fan van FK Željezničar door Sarajevo gelopen.
Na een pintje in een supporters café naast het stadion lopen we het Stade Maurice Defrasne binnen. We zitten halverwege het veld met ons zicht op het imposante fabrieksterrein dat langs de maas is uitgestrekt. Vooral de staalfabriek van Cockerill-Sambre, dat aan de overkant van de maas in de gemeente Seraing ligt, is goed zichtbaar door de opening in de hoek van het stadion. In 1817 bouwde William Cockerill deze fabriek samen met zijn zoons John en James. De gebroeders namen de fabriek over van hun vader en introduceerden de massaproductie in ijzer en staal. In 1850 was de staalfabriek zelfs de grootste fabriek ter wereld. Het complex heeft nu nog steeds een lengte van vijf kilometer en is een bekend gezicht voor de omgeving van Luik.
Achter het ene doel zitten de Ultras Inferno, de harde kern van de Luikenaren. Begin dit jaar kwamen ze nog in het nieuws nadat ze een spandoek hadden gemaakt waarop het afgehakte hoofd van oud-Standard Luik speler Defour te zien was. De Anderlecht speler was overgetapt naar de rivaal en dat werd hem niet in dank afgenomen. Het omstreden en schokkende spandoek gaat dan de hele wereld over. De Anderlecht supporters zien Defour overigens liever vertrekken. Aan de overzijde van de Ultras Inferno zitten naast het uitvak ook de ultras van Publik Hysterik. Tijdens de wedstrijd zijn er dus momenten dat drie verschillende supportersgroepen door elkaar aan het zingen en trommelen zijn. Niet heel prettig om heel eerlijk te zijn. Maar goed, de sfeer is er wel. Dat is belangrijk. De wedstrijd lijkt snel beslist. Na een half uur spelen is de stand al 2-0 in het voordeel van de Rouches en lijkt het een grote uitslag te gaan worden. Een oudere man, die een rij onder ons zit, vertelt een heel verhaal en maakt leuke grapjes. Althans dat denken we, mijn Frans is namelijk verre van goed. We lachen vriendelijk terug. Naast me zit een klein jongetje constant ‘Allez les Rouches’ te schreeuwen. Na rust zijn de rollen helemaal omgedraaid en zijn het de Bosniërs die gevaarlijker zijn met een bal op de paal. Even later is het toch raak. Ognjen Đelmić, geboren in het voormalige Joegoslavië, brengt de spanning weer terug. De stand blijft 2-1 in het voordeel van Standard Luik. Ook in Sarajevo winnen de Rouches hun wedstrijd. Een ronde later is het avontuur van Standard Luik alweer voorbij als ze onderuit gaan in Molde. De hel van Sclessin deed dit bezoek zijn naam helaas geen eer aan. Daarvoor was het ook de wedstrijd en de tegenstander niet voor. Toch was het mooie afsluiting van onze vakantie.