DIRK KUYT VULT HET LEGE HART VAN ROTTERDAM (Feyenoord – Heracles Almelo)
FEYENOORD - HERACLES ALMELO 3 – 1: Het is onwerkelijk. Het is bizar. Waanzinnig. Eigenlijk onbeschrijfelijk, maar ik ga het toch proberen. De leuning van het blauwe stoeltje voor me is een heel eind naar achter gebogen door mijn gewicht. Vak W is een lange staantribune waarbij de stoeltjes meer in de weg staan dan dat ze doel hebben. In verband met de veiligheid heeft de Kuip geen staanplaatsen. Al jaren staan de supporters op de stoeltjes van de tribunes om het veld. De onderste tribunes in de Kuip lijken overigens altijd op geïmproviseerde en tijdelijke tribunes. Toch staan ze hier al jaren. Het is een stuk gevaarlijker dan een staantribune, maar dat terzijde. Alles buigt gelukkig wel weer terug. Net zo buigzaam als het staal van de Kuip dat op dit moment op en neer veert. In totaal heeft de wedstrijd veertig seconden geduurd en is het Dirk Kuyt die het stadion in extase heeft gebracht. Een jongensboek gaat in vervulling. Niet alleen voor Kuyt, maar ook voor alle aanwezigen. Vlaggen, fakkels en veel rook vulden het stadion toen de spelers het veld betraden. Nog voordat alle rook is weggetrokken vliegt de bal al tegen de touwen. Ongekend. Hier kan geen derby of beladen wedstrijd, in welk land dan ook, tegenop. Mensen springen elkaar in de armen. Bier gaat door de lucht. Volwassen mannen huilen. Het stadion deinst op en neer zoals ik nog zelden mee mocht mogen maken. Vorig seizoen maakte Feyenoord nog de 1 – 0 in de allerlaatste minuut tegen Ajax. Die euforie komt enigszins in de buurt. Toen gingen we door in de beker. Dit doelpunt tegen Heracles Almelo is nog meer waard. Het is de bevrijdende treffer die alle spanning meteen wegneemt. Het moment dat Mike Te Wierik uitglijd, en Dirk Kuyt van het slippertje profiteert, gaat nooit meer van mijn netvlies. Amper bekomen van het eerste doelpunt is het tien minuten later opnieuw raak. Dirk Kuyt. Wie anders? Zelfs bij het schrijven van een sprookje verzin je dit niet. Zelden is de Kuip zo kolkend als deze middag. Ik voel me enorm bevoorrecht om hierbij aanwezig te zijn.
Hoewel ik dit jaar geen seizoenkaart heb wilde ik het kampioenschap van Feyenoord toch meemaken. Uiteraard wild iedereen hierbij aanwezig zijn. De eerste wedstrijd van het seizoen was ik ook al aanwezig in de ArenA om Feyenoord met 0 – 1 van PSV te zien verliezen. Niemand gaf toen een cent dat Feyenoord kampioen kon worden. Na de winterstop stond Feyenoord na dag één nog steeds bovenaan. In januari van dit jaar gingen alle resterende wedstrijden van Feyenoord in de verkoop en ik bedacht me geen moment. Kaarten voor Feyenoord tegen Go Ahead Eagles, FC Utrecht en Heracles Almelo werden gekocht. Naast dat ik vertrouwen had in een goede afloop wilde ik deze wedstrijden gewoon aanwezig zijn. Al was het maar om de strijd voor plek twee. Zo was ik ook aanwezig in Arnhem voor de kwart finale voor de KNVB beker. Vitesse won met 2 – 0. Hoewel Feyenoord veel wedstrijden wint blijft het bezoeken van Feyenoord niet altijd garant te staan voor mooie overwinningen. In Manchester was het genieten, maar op het veld waren de Mancunians een maatje te groot. Thuis tegen Fenerbahçe FK hadden we gehoopt op een wonder. Helaas hielt daar het Europese toernooi op. Vaker komen we thuis van een deceptie dan van euforie. Na het Europese voetbal kon Feyenoord zich richten op de titel. Tegen Go Ahead Eagles zagen we een tergend Feyenoord dat met 8 – 0 gehakt maakte van de Adelaars uit Deventer. De wedstrijd in Zwolle liet ik aan me voorbij gaan. Thuis tegen FC Utrecht was ik weer present. Spanning overheerste en na het doelpunt van Toornstra klonk door het gejuich heen vooral ook opluchting. Gaat het dit seizoen dan toch gebeuren? Elk seizoen bezoek ik de Kuip wel een aantal keer. Jarenlang heb ik ook een seizoenkaart gehad, maar dit seizoen toevallig niet. In het seizoen 2006-2007 zat ik het hele seizoen in De Kuip toen Feyenoord met een negatief doelsaldo van minus tien op een zevende plek eindigde. Toen stonden we voor het Maasgebouw. De clubleiding kreeg het te verduren. Vandaag is dat anders. Financieel is de club gezond. Vandaag is een bekroning op achttien jaar lang wachten. Achttien jaar met vooral veel frustratie en gemopper met hier en daar een succesje. Lang bleven de supporters dit jaar pessimistisch. Tot die bewuste zondag op 23 april. Die dag beleefde ik, en vele Feyenoordsupporters met mij, een bizarre middag in Arnhem. Zelf zat ik op de lange zijde. Naar mate de wedstrijd tot zijn einde kwam werd met de minuut meer duidelijker hoeveel supporters van Feyenoord aanwezig waren in de thuisvakken. Als ik zeg dat misschien de helft van de aanwezigen in de evenementenhal een Feyenoordhart had, dan zat ik daar zeker niet ver naast. Voor het eerst rolde het woord kampioen van de tribunes. Voor het eerst besefte iedereen dat het dit seizoen wel eens kon gaan gebeuren. Onderweg naar huis hoorden we in de auto dat PSV op een 1 – 0 was gekomen tegen Ajax. Zo leek alles precies op zijn plek te vallen. Het gaat gebeuren in Rotterdam op Woudestein!
Vorige week voelde alles ook al onwerkelijk. Een harde wind blies in mijn gezicht. Als een voorbode van de dag, ging alles heel zwaar. Ik zat op de fiets richting Rotterdam en welk fietspad ik ook nam, ik had tegenwind. Om de sfeer te proeven waren we al vroeg op Varkenoord, het sportcomplex naast de Kuip. Vrijwel de meeste aanwezigen op Varkenoord hadden een kaartje om de wedstrijd op schermen in De Kuip te bekijken. Als één van de gelukkige had ik een kaart voor de kampioenswedstrijd op Woudestein. De club met misschien wel de grootste aanhang van Nederland kon kampioen worden in het kleinste stadion van de Eredivisie. Tegen de klok van één fiets ik die dag met mijn zwager van De Kuip naar Woudestein. Het is een mooie tocht langs De Hef, over de Willemsbrug om zo via de Maasboulevard op Kralingen te komen. Overal kleurde het rood en wit. Het is een gekte die we maar zelden hebben meegemaakt in afgelopen jaren. Hoe het achttien jaar geleden ging, dat kan ik me niet eens herinneren. Het enige dat ik weet is dat ik in 1999 bij mijn opa en oma aan de radio gekluisterd zat. Wedstrijden werden toen nog niet eens live uitgezonden.
De prijzen van een toegangsbewijs voor de wedstrijd tegen Excelsior gingen tientallen keren over de kop. Ik vraag me af wat het duurste kaartje heeft gekost. Sommige fans hebben honderden euro’s, tot misschien wel de duizend euro aan toe, betaald om aanwezig te zijn op Woudestein. Zelf was ik in bezit van een halve seizoenkaart. Voor honderddertig euro heb ik Excelsior zien stunten tegen sc Heerenveen en zag ik een sterk FC Utrecht op bezoek komen. Allemaal bij de prijs inbegrepen. Het was een gok die in eerste instantie goed uitpakte. Ik moest en zou aanwezig zijn als Feyenoord kampioen wordt en in januari nam ik de gok om een halve seizoenkaart te kopen. Een dik uur voor de aftrap komen we aan bij Woudestein, of beter gezegd, Fort Knox. Containers staan naast elkaar opgestapeld zodat het stadion niet eens zichtbaar is. Voor elke container is een politieman of -vrouw gestationeerd. Al die containers stellen mij niet gerust. De laatste keer dat ik een wedstrijd gezien heb in Fort Knox was in 2010. De bekerfinale tussen Feyenoord en Ajax werd namelijk over twee wedstrijden verdeeld. Voor het tweede duel, waar geen uitsupporters bij aanwezig mochten zijn, was De Kuip ook ingepakt met hekken en containers. Totaal onnodig, maar de angst regeerde. Die wedstrijd tegen de rivaal uit de hoofdstad vergeten we snel, zo ook dit duel. Want zoals het zo vaak gaat bij Feyenoord op het moment dat het moet gebeurden, eindigde de wedstrijd op Woudestein in een mineur. Excelsior wist al eens vaker de sfeer in een kampioenswedstrijd te bederven. Daar kunnen ze in Alkmaar over meepraten. Een beloofde winstpremie van Ajax aan de Kralingers werd overigens nooit uitbetaald. De Godenzonen vergaten namelijk zelf genoeg doelpunten te maken en PSV was de lachende derde. Nu ontvangt Nigel Hasselbaink wel een fles wijn van de F-side na het maken van de openingstreffer. Een fles wijn voor niets, want Feyenoord kan zich herpakken.
Tonny Vilhena heeft in de wedstrijd tegen Excelsior een gele kaart ontvangen en de middenvelder is hiermee geschorst voor de wedstrijd tegen Heracles Almelo. Dat betekent dat Dirk Kuyt in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen de Almeloërs in de basis staat. Het droomscenario voor ieder supporter: Dirk Kuyt die de winnende binnenschiet in de laatste minuten van de wedstrijd. Het droomscenario komt uit. Dirk Kuyt scoort niet één, maar drie keer! Drie keer. Vooraf verzin je het niet. Heracles Almelo scoort nog wel in de laatste minuten. Niemand die het doorheeft. Het gezang gaat gestaag door. Willem van Hanegem staat voor ons op het veld met tranen in zijn ogen. Na het laatste fluitsignaal klinkt een orkaan van geluid. Uit de Kuip, vanuit de stad en zelfs vanuit een uitverkocht Ahoy waar fans naar een scherm konden kijken. Alle bekende liedjes over Feyenoord schallen door de boxen. Paul Elstak en Lee Towers zijn aanwezig. Alles klopt vandaag. Om vijf uur op zondagmiddag 14 mei ontvangt Dirk Kuyt de schaal uit handen van Jerzy Dudek, de Poolse keeper die in 1999 ook onder de lat stond van de Rotterdammers. Met een groep van negen man begeven we ons na de wedstrijd via Zuid naar het centrum om in een klein Italiaans restaurant op adem te komen. Adem in, adem Zuid!
Bekomen van alle ontladingen wandelen we na het eten door de stad. De route begint bij de Schiedamsedijk waar we aan onze rechterhand het oorlogsmonument: De Verwoeste Stad zien. Het beeld, door Ossip Zadkine gemaakt, staat hier ter nagedachtenis aan de vernietiging van de stad Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Precies op deze dag in 1940 werd Rotterdam plat gebombardeerd. Het is een bijzondere datum om een kampioenschap te vieren. ‘Jan met de handjes,’ zoals het beeld ook wordt genoemd, heeft beide armen de lucht in gehesen zoals Dirk Kuyt dat ook deed met schaal. Precies tien jaar geleden gaf burgemeester Ivo Opstelten het beeld een eigen plek op het Plein 1940 aan de Leuvehaven. Als een speler een standbeeld verdient, dan is het Dirk Kuyt. Desnoods zetten ze het standbeeld van Dirk op de middenstip. Dan spelen ze maar om Dirk heen. Via de Lijnbaan en de Coolsingel komen we uit bij het Hofplein. Ondertussen is het alweer uren na het laatste fluitsignaal en de Hofpleinvijver staat nog vol met feestende fans. Het is een dag om nooit te vergeten. Een dergelijk seizoen is heel slecht voor je hart. Laat Feyenoord volgend seizoen maar gewoon weer derde of vierde worden. Het lange wachten maakt de ontlading mooier. Laat het maar bijzonder blijven. Al mag dat wel iets korter dan achttien jaar!
14-05-2017
Feyenoord – Heracles Almelo
Stadion: De Kuip
Toeschouwers: 48.000
1’ Dirk Kuyt 1 – 0
12’ Dirk Kuyt 2 – 0
84‘ Dirk Kuyt 3 – 0 (Penalty)
89‘ Peter van Ooijen 3 - 1