SJOELKAMPIOEN IN LINCOLNSHIRE (Grimsby Town FC – Crewe Alexandra 2 - 0)
“What the fuck are you doing in this shithole?” Het gezicht van onze gesprekspartner vertrekt als wij zeggen dat wij uit de buurt van Rotterdam komen en hier op bezoek zijn. Alsof ze rotte vis in hun mond stoppen, zo kijken ze ons met een vies gezicht aan. In de club kijken wij onze ogen uit naar de dansende en vooral drinkende inwoners van Grimsby. Onderuitgezakt in een loungebank genieten wij van ons biertje. Aan het begin van de twintigste eeuw was dit de grootste vissershaven van de wereld. Vissers gingen een maand de zee op en kwamen voor een zeer korte periode terug om al hun geld in die 72 uur uit te geven in Grimsby. Deze vissers hadden zelfs een speciale jas aan waardoor iedereen kon zien dat zij op zee waren geweest. Die jas was een status. Wij hebben geen speciale jas aan. Toch voelen wij ons speciale gasten.
Waar begin je mee om uit te leggen dat je naar Grimsby komt om de lokaale voetbalclub aan het werk te zien? Vrienden van ons hadden gelezen dat de lichtmasten van Blundell Park worden vervangen. Goed, de totaal verroeste palen met oude lichten zien er geweldig uit om het allegaartje van tribunes heen, maar moet je daarvoor helemaal naar Grimsby? Dit antwoord leidt eigenlijk tot nog meer onbegrip. Ik schreef het al vaker, maar het voetbal is een mooi excuus om plekken te bezoeken waar je anders nooit komt. Grimsby is daar een goed voorbeeld van. Engelsen zelf komen daar al amper. Degene die er wel wonen, die vertrekken zodra het kan. Die rauwigheid maakt het ook wel weer mooi. Ons bed and breakfast is in Cleethorpes, op een kwartiertje lopen van het voetbalstadion. Cleethorpes doet best gezellig aan. Met een kleine pier, een promenade en vertier in de vorm van een kleine kermis maken het tot een prima geheel.
Onze geplande wandeling door het natuurgebied van Lincolnshire ging deze middag helaas niet door. Grijze wolken met regendruppels gooiden roet in het eten. Onze wandeling viel letterlijk in het water. In het dorpje Market Rasen consumeren wij een hamburger en laten ons verleiden tot het spelen van een potje sjoel op de plaatselijke fair. Door het onstuimige weer is het niet druk op het marktje. Ik gooi in één beurt dertig punten. Niet veel, maar het is op dat moment de topscore. In Aston Arms bestellen wij een paar pints. Nadat de biertjes op zijn gaat de reis verder. Dan maar met de auto door het natuurpark. Voordat wij naar de auto lopen passeer ik de marktkraam van de sjoelorganisatie. Mijn naam prijkt nog steeds bovenaan. “Wat is de eerste prijs eigenlijk?” vraag ik aan een medewerker.
“Ten pound, sir”
“Voordat wij je in het hele land achterna moeten reizen om je te vinden, besluiten wij om de prijs alvast uit te reiken. Wij waren toch al van plan om op te ruimen,” geeft de aardige man aan. In de middle of nowhere op onze weg naar ‘shithole’ Grimsby tien pond winnen met sjoelen. Dat kunnen er weinig zeggen.
Een uur voor de aftrap van de wedstrijd parkeren wij de auto bij onze bed and breakfast. Het is een klein stukje wandelen, maar dan doemt de hoofdtribune van Blundell Park hoog op boven de huizen. De oude verroeste lichtmasten stijgen daar weer bovenuit. Vroeger waren ze wit en zwart geverfd. Het wit is nu vervangen door roest. Op het bovenste gedeelte van de Young’s Stand nemen wij plaats. Zo kijken wij uit over het stadion en hebben wij zicht op de zee. Tankers passeren over de Noordzee tijdens de wedstrijd. Links van ons zien wij de iconische Dock Tower. Gedurende de bloeiperiode van de stad was dit hoge smalle bouwwerk een watertoren. Daarnaast was deze toren ook een herkenningspunt voor de schippers. Met de Dock Tower in zicht was je bijna thuis. De spelers van Grimsby Town en tegenstander Crewe Alexandra komen het veld op. Het waait hard. Voetballen is bijna onmogelijk op deze manier. Zowel de eerste helft als de tweede helft is de bal vaak aan onze rechterkant te vinden. De uittrappen van de keepers aan die zijde komen meteen weer terug. In de eerste helft profiteren de Mariners het meest van de wind. Met een 2 – 0 voorsprong voor Grimsby Town, met twee blunders van de doelman van Crewe Alexandra, wandelen wij naar binnen om ons op te warmen in het supportershome. Binnen begint een man tegen ons te praten over het zetten van een juiste bet. Hij heeft al 35 jaar een seizoenkaart. Elke wedstrijd reist hij drie uur om zijn club te zien spelen. Bij de start van de tweede helft gaat de tap dicht. Ook de TV in het warme supportershome gaat na tien minuten uit om te voorkomen dat iedereen binnen blijft hangen.
Bij Grimsby Town houden ze wel van grapje: “Anyone found to be running on the pitch at full time celebrating our 17th position finish will be forced to buy a season ticket for the 2019/20 season,” lees ik op hun Twitteraccount.
Na het laatste fluitsignaal, met een 2 – 0 eindstand, durft dan ook niemand het veld op voor het vieren van de 17e plek. Voor je het weet zit je vast aan een seizoenkaart.
Via de promenade lopen wij weer terug naar het centrum van Cleethorpes. Vanaf het strand is het zicht op het stadion op zijn best. Onderweg stoppen wij nog voor één drankje in The Punch Bowl. Dat ene drankje worden er iets meer als wij worden uitgenodigd door supporters van tegenstander Crewe Alexandra om mee te spelen met een spel op de pooltafel. Het geluk van mijn sjoelavontuur is op en de vrienden uit Crewe laten ons alle hoeken van de tafel zien. Onze inleg, steeds een pond per ronde, verdampt tegelijk met onze biertjes. “Voor jullie volgende bezoek aan Engeland komen jullie maar op bezoek in het Alexandra Stadium,” nodigt Tim ons uit. Gehuld in het rode voetbalshirt van Crewe Alexandra stoot hij de laatste bal het gat in. Daar gaat onze laatste pound. Voordat wij ingaan op deze uitnodiging, moet ik eerst nog veel oefenen aan mijn biljarttechnieken.
04-05-2019
Grimsby Town FC - Crewe Alexandra 2 - 0
Stadion: Blundell Park